De Tel kwijt

Hallo volgers,

We zijn een periode uit de lucht geweest, maar er was even niet veel nieuws te vertellen. We zijn nu wel even de tel kwijt wat dagen betreft, maar dat biedt de mogelijkheid om wat anders in de titelstrijd te gooien. Het gaat heel erg goed met Mac. We hebben ook nog geen spannende foto's om nu te publiceren, maar dat komt spoedig. Papa moet weer even wat moed verzamelen!!

Het bolletje van Mac wordt wel nog steeds mooier met de dag. Hij heeft even een periode gehad dat zijn achterhoofd wat bonkig/vierkant leek...maar dat is vrijwel weggetrokken. En de deukjes bovenop zijn hoofd worden ook steeds minder. Dat is dus een teken dat zijn schedel netjes vanuit het hersenvlies aan het aangroeien is.

Mac is maandag 16 april voor het eerst een paar uurtjes naar de kinderopvang geweest, in de ochtend, om zo alweer wat te wennen. Daarop is hij vrijdag 20 april bijna de hele dag geweest omdat het goed ging op maandag. Helaas kwam ons die dag het slechte nieuws tegemoet dat Mac zijn overgrootmoeder (Oma Groen) onverwachts is komen te overlijden. Dit was schrikken en hiermee is gelijk een einde gekomen aan een bijzondere situatie dat Mac een overgrootmoeder had. Dus Mac gaat in zijn jonge bestaan, aanstaande woensdag, zijn eerste begrafenis meemaken.

Eerder in het blog hebben jullie kunnen zien dat Mac goed over zijn toekomst heeft nagedacht....hij wil dus directeur worden. Hij heeft daarbij wat inspiratie opgedaan op het medium genaamd..televisie... Dus hij dacht als ik directeur wil worden, moet ik eerst manager worden....supermarkt manager welteverstaan. Hij heeft daarom een spoedcursus gevolgd van 30 seconden....Kijk maar even:

http://youtu.be/KKqmYSpVgJA

Tot snel en de foto's van zijn 'nieuwe' koppie volgen spoedig.

DAG 23 | CONTROLE DAG

DINSDAG 10 APRIL 2012
Nog even een kort bericht nadat we vandaag naar Rotterdam zijn geweest voor de 1ste controle van de vorderingen van Mac's bolletje. Dat was welgeteld 2 - 2,5 uur rijden om vervolgens 15 minuten te wachten om daarna 5 minuten bij een arts binnen te zijn om vervolgens weer naar huis te kunnen.

Nou goed nieuws dus. De arts is zeer tevreden over het verloop van Mac's hoofdje. We hebben goed opgelet tijdens de nachtrust waardoor het koppie van Mac mooi symmetrisch vastgroeit. De golving bovenop zijn hoofd is ook iets wat erbij hoort. Onder de deukjes moet de schedel (het bot) opnieuw aangroeien vanuit het hersenvlies (weer wat geleerd!!) De arts heeft ons te kennen gegeven dat het nog verder weg zal trekken maar niet helemaal. Je zal het uiteindelijk niet meer zien maar wel lichtjes voelen. Nou daar kunnen we mee leven...hopelijk Mac ook.

Volgens de arts gaat het zo goed dat hij ook pas weer over 3 maanden voor controle terug hoeft. Nou fantastisch nieuws in die 3 minuten binnen...en nu thuis komen we er achter dat we heel veel dingen zijn vergeten te vragen...verrD@$k@me...

Oh ja..er was ook wel een tegenvaller: Als we het nog trekken moeten we proberen toch te blijven waken om hem op zijn rug te laten slapen!!! Nou ik zal stoppen met foeteren...maar het ligt op mijn lippen. We doen het voor ons mannetje dus dan gaan we daarmee door...maar lieve mensen hier had niemand ons op voor kunnen bereiden. Maar als we naar ons mannetje kijken is het ELKE TEL WAARD!!

We hebben Mac nog wel even met zijn chirurg op de foto gezet, want we proberen het hele team wat erbij betrokken was vast te leggen.

Leuk detail: We waren 3 weken terug een beestje van Mac in het ziekenhuis vergeten. Deze hing vandaag nog steeds op dezelfde plek en hebben we weer met Mac kunnen herenigen.

Foto links: Als Mac chagrijnig is of iets niet wil kunnen we hem altijd lijmen met ETEN

Dag 22 | Op naar de controle

MAANDAG 09 APRIL 2012 | 2e PAASDAG
Het is even stil geweest, maar we hebben een aantal dagen even zelf wat rust genomen. We hebben twee dagen alleen maar geslapen. Daarnaast hebben we best wel nieuws te melden, maar de inspiratie was er ook even niet. Maar dat Mac als een speer gaat dat staat buiten kijf!!

Morgen (dinsdag 10 april 2012) moet Mac naar het Sophia Kinderziekenhuis voor zijn eerste controle. Op zich wel spannend, want je blijft je zorgen maken of alles wel in de bedoelde vorm is gekomen en of we goed (genoeg) op hem hebben gelet. We zouden enorm balen als hij nu bijvoorbeeld alsnog een helmpje op zou moeten of dat er iets overnieuw zou moeten...ja papa en mama gaan toch weer dingen zien en we zijn af en toe ook iets te bezorgd misschien.

OPVALLEND GEDRAG:
Sinds de operatie is het opvallend dat Mac sneller en meer dingen nadoet en na probeert te zeggen. Of hij heeft in die korte tijd wederom een of ander sprongetje gemaakt. Maakt ons niet uit, wij krijgen alleen maar meer bevestigd dat het in zijn koppie wel goed gaat, dat is dus binnenin. Ook is het nog opvallend dat hij bijna niet meer plat op zijn achterhoofd valt. Gebeurt dat wel dan probeert hij echt in een flits/reflex zijn hoofd van de grond te houden en DAT LUKT HEM tot nu toe. Probeer het zelf maar eens...achterover vallen en je hoofd van de grond houden...behoorlijk lastig, maar hij krijgt het klaar.

Mac is ook een beetje verwend geraakt! We hebben hem natuurlijk 3 weken lang beschermd, vertroeteld en in de watten gelegd. Maar nu is een periode aangebroken dat mijnheer weer alles denkt te kunnen en te mogen. Dat is wel even lastig. Ook wil Mac niet meer in de box. We verdenken hem er van dat hij dat associeert met het ziekenhuisbed, want hij raakt volledig over zijn toeren. Maar hij zal er af en toe toch in moeten...vooral als papa dringend een 'fax' moet versturen...

Ook heeft Mac toch nog last van zijn bolletje, of het pijn is of een vreemd gevoel dat kunnen we niet plaatsen maar dat hij zich dan niet gemakkelijk (understatement) voelt.

Dit is het hoofdje van Mac tot op heden..".ja heh heh" hoor ik jullie denken...maar het gaat even om de vorm en met name het litteken en de hechtingen. Op een groot scherm is goed te zien hoe fijntjes en netjes alles gehecht is en dat de naad zelf heel mooi aan het sluiten en helen is. Ook is goed te zien dat zijn hoofd nu niet mooi 'glad / rond' is. Dit is een combinatie van litteken weefsel / verdikking en vocht. We weten het niet zeker maar hopen toch stiekem dat dat wel weer wegtrekt. Maar dat horen we morgen. Ook kun je zien dat de hechtingen beginnen los te laten hier en daar en Mac heeft een kaal plekje op zijn achterhoofd, net als pasgeborenen die op hun rug liggen.

Mac heeft zich deze week steeds meer laten inspireren vanuit de filmwereld van HOLLYWOOD:

Twee klassiekers in hun genre met Mac in de hoofdrol. Mac begint meer en meer te lopen en als je even niet kijkt zie je Mac in je ooghoeken als een zombie door de kamer struinen zoals op de foto links.  Foto rechts: Laat je tas niet onbeheerd want hij weet er wel raad mee.

DAG 16 | 17 Mac komt op dreef

Zoals jullie merken worden we iets minder consequent met blogjes plaatsen, maar dat heeft diverse redenen. Neemt niet weg dat er wel degelijk wat te melden valt.

Mac is vanaf het weekend overdag behoorlijk de oude. Hij is weer het ongeleide projectiel en we moeten af en toe rennen vliegen en DUIKEN...om de kleine man te behoeden voor aanstormend onheil. Hij weet de spanning erin te houden. Dat komt ook omdat wij ons wel een beetje schuldig maken aan het feit dat we hem niet echt temperen in zijn enthousiasme...we hebben er gewoon teveel lol in..we lachen ons gek....EN HIJ OOK!!

Sinds gisteren (dag 16) heeft hij ook weer gemeend een beetje op zijn kop te moeten staan! In het weekend was hij opvallend en voorzichtig met zijn hoofd tegen dingen aan aan het aftasten hoe zijn hoofdje voelde (tenminste zo leek dat) en maandag en dinsdag nam hij weer vol overgave de snoekduik op de bank zo de kussens in. Dat is zijn avondritueel met papa voor het slapen gaan! En gistermiddag ging hij 'ondersteboven' staan op handen en voeten...dus ook die pose durft hij weer aan!

Het litteken op zijn hoofd is flink actief. Het is hier en daar wat rood en opgezet/hard, maar het oogt gezond. Zijn hechtingen laten hier en daar los en mama heeft papa al een paar keer weggestuurd omdat hij met naald en garen achter de kleine man stond. Ja vroeger kreeg je nog handwerk op de lagere school en dat wilde papa weer eens in de praktijk brengen op een mooi oefenobject.

Op deze foto kun je nu goed het grillige verloop zien van zijn hoofdje. Papa noemde het een grillig verloop van zijn schedel en mama zegt van zijn hoofd. Hopelijk heeft mama gelijk (heeft ze meestal, ik ben namelijk vroeger niet geopereerd aan mijn schedel, met alle gevolgen van dien) en is het dus vocht en trekt dat weg. Wat het ook is, dat horen we volgende week.

Vanmiddag kwam de post en daar zat toch weer een leuk pakketje ahum pakket bij...Mac begon te grommen van plezier bij het zien van de doos. En op de foto is te zien wat voor afmeting de doos heeft of het zegt iets over de afmeting van Mac...:-) Bedankt Erwin, Laura en Tijn!!!

Mac geniet zowel zichtbaar als hoorbaar van alle aandacht, kaartjes en kado's....dat wordt afkicken straks!

DAG 14 | 15 kado's, lekkage en een grote knuffel

ZONDAG 1 APRIL 2012


Gisteren hebben we een rustdag gehouden vwb dit log. Maar dit opent de deur om even een achterstallige foto's te plaatsen. Mac wordt enorm verwend door iedereen, met als gevolg dat zodra hij cadeaupapier ziet hij al gelijk begint te 'grommen' omdat hij weet dat het voor hem is en hij het gelijk wil hebben. Zijn eerste duplo werd hij helemaal blij van. En van het weekend kwam er ook nog eens een brandweer auto met sirenes en zwaailichten aan langs, dus kon hij daarna helemaal de link leggen waarom wij tet tuut erbij zeggen.

Mac in zijn sas met 1 van de vele kado's, dit keer een mooie brandweerauto van Wietske

Mac's litteken is sinds een paar dagen wat meer op gaan zetten, ook verliest hij nog steeds wat vocht (wondvocht) uit zijn koppie: zie foto: Eeeh....of is dit wat anders??????  :-) Dit geeft maar aan dat we gewoon nog voorzichtig moeten zijn.

Er wordt door steeds meer mensen gevraagd of ze op visite kunnen komen. Heel graag, maar we wachten nog liever 1 of 2 weekjes tot na de controle in het ziekenhuis. Het ziekenhuis heeft ons duidelijk te kennen gegeven om Mac zoveel mogelijk rust te laten genieten en zo min mogelijk drukte en indrukken op te doen. Met andere woorden geen bezoek en niet op bezoek. Dit omdat hij dmv rust de operatie op zijn manier rustig kan verwerken. We merken ook wel dat dit ook echt zo werkt. Maar wie langs zou willen komen is natuurlijk van harte welkom maar stel het dus nog eventjes uit. 

Het begin van de nachten met slapen gaat ook wat beter, maar daarna is het draaien en draaien en zoeken naar een fijne houding en wordt de nacht erg onrustig. Overdag gaat het ook iets beter en slaapt hij iets langer, maar ligt tussendoor dan ook weer stiekem toch op zijn buik met zijn hoofd op zijn beer.

Vandaag kreeg hij van oma Amelie een hele grote vriend erbij. Mac was heel enthousiast, maar dichtbij was toch wel eng, jeehhhh, wat is ie groot!

Maar na vijf minuten dacht Mac, dit is wel een hele mooie knuffel en stoei, knuffel en klimobject en nu is hij helemaal in zijn sas en roept maar Woef, woef!

Vanavond met uitkleden stootte hij heel lichtjes zijn koppie en toen was dat toch wel heel pijnlijk voor het manneke. Tussendoor voelt hij vaak met zijn handjes aan zijn hoofd en gelukkig is hij zelf toch ook wel heel voorzichtig. Op zijn koppie heeft hij wat hardere plekken, maar dit is waarschijnlijk littekenweefsel dat aan het herstellen is. 

Mac met zijn GROTE aanwinst!! Hij is er echt helemaal gek mee. Op de rechterfoto is goed te zien dat zijn litteken langzaam maar zeker in zijn haar begint te verdwijnen.

DAG 13 | BIJNA 14 DAGEN NA OPNAME

ZATERDAG 31 MAART 2012

Vannacht heeft Mac uiteindelijk tussen papa en mama geslapen. Aanvankelijk lag hij in zijn eigen bedje maar om 01:00 vond hij het welletjes. Hij lag duidelijk niet lekker en ondanks verwoede pogingen van ons om hem op zijn rug te draaien bleef Mac zich pokhout op zijn buik wurmen. Met als eindresultaat dat hij om 01:00 klaarwakker recht op in zijn bedje zat. Toen hebben we hem even mee naar beneden genomen en misschien hadden we dat ook niet moeten doen. Want toen was hij echt wakker en ging hij in zijn dwangbuis...eh trappelzak al huppend en schaterlachend door woonkamer en keuken op en neer. (Wel fantastisch om te zien!!!) Om 01:30 vonden wij het welletjes en hebben we het wijze besluit genomen om hem tussen ons in te leggen. Aanvankelijk ging dat niet zo goed maar naarmate de nacht vorderde besloot Mac toch te gaan slapen.

Vanochtend is hij met zijn verkeerde bed op zijn been gevallen. Niet te genieten...wat een verrassing! Na zijn middagslaap ging het iets beter maar hij wil continu aandacht en dat we hem oppakken. Hij is nog steeds een beetje bang dat we hem alleen laten ofzo.

Zijn hoofdje heeft sinds gisteren een beetje een vreemd en grillig verloop. Bovenop golft het een beetje. Dit had de chirurg al voorspelt dat het wat 'in zou zakken'. Het is ook een combinatie met het nog steeds aanwezig vocht maar we hopen dat het allemaal een beetje rechttrekt.

Mac zijn haar groeit inmiddels ook snel, waardoor zijn litteken al steeds meer verborgen raakt in zijn haartjes. De eerste hechtingen beginnen nu ook op te lossen en uit te vallen. Wij denken dat het straks allemaal wel een beetje meevalt als het echt tot rust is gekomen.

Op de fotoreeks hieronder kun je op een foto (2e van links) goed zien wat ik hierboven schetste:

Mac kreeg vandaag van Nienke, Marcel, neef Luc, Finn en Luna een grote doos met een leuke verrassing. Een topper voor Mac want hij is helemaal bezeten van ballonnen. Zijn grote vriend (uiterst rechts in de doos) kwam ook even een kijkje nemen.

Mac heeft afgelopen 13 dagen ook veel tijd gehad om na te denken over zijn toekomst:

Mac heeft afgelopen dagen veel nagedacht over zijn toekomst. Hij heeft overwogen om fotograaf (links) te worden, hij heeft overwogen om bakker (midden) te worden en hij heeft overwogen om directeur te worden (rechts). Schijnbaar ziet hij dit laatste het meeste zitten. Gewoon lekker op je gat zitten en aanwijzingen geven. Met name dit laatste want zijn handen 'jeuken' om zijn ouders de opdracht te geven iets aan de die schutting achter hem te doen. (of had ik dit niet moeten zeggen zodat niemand dit op zou vallen?)

DAG 12 | Een ezel stoot zich geen.......

VRIJDAG 30 MAART 2012


Via de kanalen commentaar gekregen (bedankt voor de opbouwende kritiek STEF!) dat het lettertype in de bijschriften en foto's wat aan de kleine kant is...dus daar gaan we wat aan doen.

Vandaag even een kort bericht:
Mac ligt op koers, behalve de nachten dat is echt een drama en we hopen dat dit snel verandert. Overdag echter wordt het mannetje steeds meer de oude. Vandaag een beetje teveel en dan toch ondanks dat je zo op let gebeurt het! "Hoe krijgen ze het voor elkaar?" vraag je je dan af.

Ik zit voor de bank en Mac zat op de bank en hij laat iets vallen maar hijzelf zit netjes veilig op de bank..dacht ik. Dus ik pak zijn speeltje...en FLITS...daar komt ineens een kereltje met een enorm litteken op zijn bolletje head-first de bank af zeilen...gelukkig zat ik daar en viel hij met zijn snuit op mijn bovenbeen....hier kon hij zelf nog om lachen. Maar papa was geschrokken en werd boos op hem...lachje veranderde in een combinatie van een klein pruillipje met een lachje.

Even later valt manneke voorover en botst met zijn voorhoofd op mijn knie...oooeehhh...wat schrok papa weer. Dit keer vond Mac het zelf niet meer leuk, maar liet zich snel troosten.

Weer een momentje later zit mijnheer bij een punt van een armleuning van een fauteuil. Die zijn echt puntig..ofwel minder kindvriendelijk. Maar over het algemeen gaat het goed in die contreien...Mac zit al de hele tijd die kant op te bewegen en ik blijf hem wegschuiven...maar die onverklaarbare magneet bleef zijn werk doen, maar ik ook...[TELEFOON rinkelt] ik neem op...TOK!@#..SNOK$#!@...ooeehh GETVER schiet door mijn hoofd...en ja die is flink aangekomen.

Nou ja het verhaal van die ezel he!? Tja het klopt!!

's Middags gelukkig wat mooier weer en snel even met Mac naar buiten. Dat kan hij wel waarderen.

Mac aan het tuinieren....met 1 hand