DAG 7 | We zijn er nog niet...

Gisteren mooie mededeling en vandaag ook, maar we zien wel in dat we er nog lang niet zijn met Mac. Gelukkig gaat zijn herstel voorspoedig maar het mannetje wil en doet eigenlijk meer dan waar hij toe in staat is. We hebben hem daarom vandaag wat rustiger gehouden door hem wat meer in zijn buggy te houden.

Mac houdt van rondjes draaien op handen en voeten en dit probeerde hij vanochtend ook (gelukkig in het gras). Want na anderhalf rondje kreeg hij ineens een of andere black-out en viel met een rare 'stuiptrekking' om...daar schrokken we erg van. Waarschijnlijk was hij even heel duizelig.

Ook zit het mannetje af en toe enorm met zijn ogen te knijpen, wat op hoofdpijn lijkt te duiden. Ook met aankleden/verschonen doet hij dit en hij vindt het verschrikkelijk. Mac verkrampt dan af en toe nog behoorlijk. We kijken het nog even aan, maar bij papa en mama kriebelt het alweer om de arts te bellen.

Het slapen is dramatisch, dus ook voor ons. Hij wil zich zo graag draaien om op zijn buik te kunnen slapen. Het is dat hij op een gegeven moment te moe is en slaapt, maar ook in zijn slaap wil hij draaien en huilt hij als dit niet lukt. Vanmiddag maar samen op de bank geslapen, dat vond Wookie ook erg gezellig en kwam er heerlijk bij liggen.

Mac met zijn twee grote steun en toeverlaten

Als we Mac in bed leggen kreunt hij pijnlijk, het is dan zo lastig om in te schatten wat voor hem nou zo vervelend is en hoe we hem het beste kunnen neerleggen. We proberen hem zo veel mogelijk te ondersteunen bij het neerleggen, dat ging ook beter, hij ontspande sinds gisteravond meer als we dat deden, maar sinds vanmiddag verstijfd hij juist weer als we hem plat moeten leggen. We proberen zoveel mogelijk rust te creëren voor hem, na het slapen is hij duidelijk nog niet uitgerust en blijven we eerst even met hem zitten op zijn kamertje en 'masseren' dan zijn ruggetje een beetje en kriebelen zijn nekje, dat ontspant hem een beetje, terwijl hij dan half tegen mij en meneer Beer aanleunt. Dan sluit hij zijn oogjes of staart wat voor zich uit met zo nu en dan een gefrustreerd huiltje tussendoor.

Zwelling weer iets afgenomen,
 vandaag iets minder 'los'

Als hij even gespeeld heeft is hij ook snel moe, hij wil graag meer, maar we moeten hem echt temperen zo nu en dan. Als je hem dan even in de buggy zet en hem over zijn wangetje wrijft met een flesje drinken, zie je zijn oogjes vermoeid draaien en is het duidelijk dat we goed moeten opletten dat hij zijn rust krijgt. Het is af en toe ook voor ons noodzakelijk dat hij even in de buggy zit, dan hebben wij even de handen vrij, want je loopt nu continue achter hem aan om hem overal voor te beschermen. We willen niet dat hij zijn hoofd stoot of valt, maar hij moet wel kunnen spelen en hij wil graag staan en stapjes zetten, kruipen en ook zit hij grapjes te maken, dat is goed om te zien. Tussendoor moet hij zijn frustratie even weghuilen en heeft hij een 'huiluurtje' om alles te verwerken.

Van te voren leef je echt naar de operatiedag toe, daar ligt immers het risico en dan denk je veel aan wat er eventueel fout zou kunnen gaan. Je piekert wel over hoe het daarna moet, maar kan je er moeilijk een voorstelling van maken. Voor gezinnen die dit nog te wachten staat willen we graag de tip geven om goed na te denken over de periode na de operatie. Probeer een planning te maken ook met je werk want het is behoorlijk intensief. We zijn blij dat de spanning van de operatie achter de rug is, weer een stukje verder, ook zijn we blij dat hij zo goed herstelt, als je er even goed bij stil staat is het niet te geloven dat hij afgelopen woensdag ochtend van de IC afkwam en dat we nu, zondag, vier dagen later, met hem buiten kunnen zitten en dat hij heerlijk, tussen de rust door, even kan rondkruipen in de tuin met dit mooie weer. De zwellingen zijn vandaag weer wat meer afgenomen, hij heeft nu vooral bovenop zijn koppie en aan de achterzijde nog een aardige zwelling. Je ziet hier en daar wat onregelmatigheden/verdikkingen, maar dat komt van het vocht. De wond en het litteken zien er mooi uit, het lijkt heel mooi te herstellen, de huid sluit weer heel mooi op elkaar aan. Zelf wrijft hij regelmatig over zijn bolletje, hij tast het dan een beetje af en je ziet hem denken, wat is er toch gebeurd met mijn hoofd?

Daniël ligt nu bij Mac te slapen om hem rustiger te laten slapen en het werkt. Ik ga nu snel slapen want het is inmiddels alweer veel te laat.